De Standaard: Pijn is geen pretpark (recensie Anatomie van Pijn)

"Wat volgt is een uitgesponnen weeftapijt van tableaux vivants en teksten in vele talen, met de ervaring van de pijnexperten als prisma. Dat levert enkele knappe scènes op. Denk aan Laure Osselin die op 'Nothing compares 2 u' traag aan de trapeze slingert, langzaam haar rug ontbloot en daarbij grote wonden zichtbaar maakt. De meter van een kermishamer die hier eerder het pijnniveau symboliseert. Macabere poppen die zonder menselijke ondersteuning gewoon ineenstuiken. Stoelen die omvallen in slow motion. Enzovoort."