HLN: "Na mijn scheiding kon ik elke avond bij An terecht" ( Kathleen Miller over haar band met zus An Miller)

De ene is bekend, de andere blijft in de schaduw. Maar voor alle broers en zussen geldt: soms zijn ze twee handen op één buik, soms water en vuur. Journaliste Lene Kemps praat elke week met de minder bekende 'sibling' van een bekende Vlaming. Actrice An Miller ken je van 'In de gloria', 'Het eiland' en de VIER-serie #hetisingewikkeld. Voor zus Katleen blijft ze 'Anneke', de jongste van de familie. "Ze heeft iets heel zorgend in zich. Ik kan me geen lievere zus wensen."

Op de vraag of An het kakkenestje was thuis, wordt pas na diep nadenken geantwoord. "Anneke vindt van niet. Ze zegt dat het niet altijd makkelijk was om tussen het bondgenootschap van twee oudere zussen te komen. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Drie is een moeilijk getal. Er spannen er al snel twee samen, en ik kan me inbeelden dat ze zich vaak buitengesloten voelde. Anderzijds keken wij als oudere zussen naar dat kleine, blonde meisje en dachten we: verwend nest."

Het hielp niet dat de jongste Miller toen al "beeldschoon" was. "Anneke was een prinsesje met lange, blonde krullen. Het soort kind met wie oudere meisjes op school graag speelden. Als ik haar bijna van iemand moest losrukken omdat we naar huis moesten, kwam er altijd een verbaasde reactie: 'Oh, is dat jouw zus?' Mensen leken het onwaarschijnlijk te vinden dat wij uit hetzelfde nest kwamen." (lacht)

Was ze als kind al de actrice van de familie? Degene die iedereen entertainde?

"Nee, dat kan ik niet zeggen. Ze was wél een magneetje. Als we samen ergens naartoe gingen, trok zij alle aandacht naar zich toe, of ze dat nu wou of niet. Ik was een verlegen kind, altijd met mijn neus in een boek, dus dat stoorde me niet."

"We zaten samen op balletles. Aan mij werd discreet gemeld dat mijn talenten vermoedelijk elders lagen (lacht). Maar Anneke danste echt heel goed. De lerares wou haar graag richting balletschool sturen. Ik denk dat mijn ouders dat ernstig overwogen, maar het te riskant vonden. Balletschool doe je vanaf je twaalfde en als die carrière om de een of andere reden mislukt, heb je niets om op terug te vallen. Ze hadden die begrijpelijke ouderlijke reactie:'Zorg eerst dat je een diploma hebt en doe daarna wat je wilt'. Wij zaten op een strenge, katholieke school: Vita et Pax. Voor Veerle of mij werd ons moeder zelden naar school geroepen. Wij waren heel braaf. Voor Anneke moest ze zo vaak bij de schooldirectrice komen, dat ze op de duur papa stuurde. Omdat de school overdreven streng was, hoor, niet omdat Anneke zo onhandelbaar was als de directrice beweerde. 'Uw dochter zal slecht terechtkomen!'

An was een specialleke, gesteld op haar vrijheid."

Uiteindelijk ging ze naar Studio Herman Teirlinck. Toen hebben je ouders zich niet meer verzet.

"Tegen die tijd was het al lang duidelijk welke richting Anneke zou uitgaan. Ze zat in de klas met Tine Reymer. Die twee waren de beste vriendinnen en deelden dezelfde ambities. Ze wilden optreden, acteren, voor een publiek staan, en waren daar erg zelfverzekerd over. Anneke slaagde onmiddellijk in dat gevreesde toelatingsexamen. Het was dus duidelijk de juiste opleiding voor haar. Ik vermoed dat mijn ouders oorspronkelijk meer academische verwachtingen hadden, maar ik had die al doorbroken door voor een grafische opleiding aan Sint-Lukas te kiezen. Een actrice kon er dus ook nog wel bij. Veerle is de enige die het gedaan heeft 'zoals het hoort'. Zij heeft Toegepaste economische wetenschappen gestudeerd. (lacht) Anneke en ik zijn de twee creatieve chaoten van de familie, Veerle de rustige, standvastige zus met verantwoordelijkheidsgevoel. Als er gewinkeld moest worden, gaf mama het geld en het boodschappenlijstje aan Veerle, niet aan mij of Anneke."

Wat voor een zus is Anneke?

"Anneke is een lieve zus, heel zorgzaam en warm. Als ik me ziek voel, komt ze langs met een kom soep. Als ik naar het ziekenhuis moet, speelt ze taxi. Enkele jaren geleden ben ik gescheiden. Toen kon ik elke avond bij haar terecht. Ze kookte voor me, ze luisterde... Ze is er als ik haar nodig heb. Liefdevol is een mooi woord om Anneke te beschrijven."

Volg je haar carrière?

"Natuurlijk. Anneke heeft zelfs nog bij mij gewoond toen ze aan Herman Teirlinck studeerde. Een leuke tijd. Er waren altijd wel vrienden van haar op bezoek: Tine Reymer, Koen De Graeve, An Pierlé... Later heeft ze tegenover mij gewoond. We zijn goede zussen en vriendinnen, alle drie heel aanwezig in elkaars leven."

Zijn er rollen die ze gespeeld heeft die je zijn bijgebleven?

"Het blijft vreemd om naar je eigen zus te kijken terwijl ze doet of ze iemand anders is. Soms ben ik te kritisch voor haar. Ik heb altijd een voorkeur gehad voor haar komische rollen. Haar rollen in 'Het eiland' of 'In de gloria', van Jan Eelen: die waren haar op het lijf geschreven, vond ik. En de radioreclames van Flair! Zó spontaan en grappig! Als ik haar 's ochtends hoorde, was mijn dag goed."

"Heel indrukwekkend was ze in haar laatste stuk, 'Familie' van Milo Rau, gebaseerd op de zelfmoord van een Frans gezin in Calais in 2007. Vader, moeder en twee kinderen verhingen zich in de veranda zonder aanwijsbare reden. Anneke en Filip (Peeters) speelden dat met hun eigen dochters. Ze kregen daar op voorhand best wat kritiek voor: 'Wat een idee om je twee puberdochters mee te slepen in zo'n zwaar onderwerp'. Hoe controversieel ook, de première in januari 2020 was heel aangrijpend. Ze hebben enorm goede reacties gekregen. Er wachtte hen een internationale tournee in New York, Tokio, Berlijn, Rome, Avignon... Jammer genoeg zijn die voorstellingen door corona in het water gevallen."

Maak je je zorgen over je zus, een actrice in coronatijden?

"De situatie is voor de volledige artistieke sector dramatisch. Geen werk betekent geen inkomen, maar Anneke praat daar niet over. Zij en Filip staan aan de top van hun beroep en hebben zich zakelijk goed georganiseerd. Ik vermoed dat ze de storm kunnen overleven. Maar ik kan me voorstellen dat het een moeilijke periode is. Wat me erg beangstigend lijkt, is dat er in de acteerwereld altijd een nieuwe lichting klaarstaat. Elk jaar brengt nieuwe, frisse gezichten. Het is voor geen enkele vrouw simpel om oud te worden in deze op uiterlijkheden gerichte maatschappij, maar voor een actrice moet het angstaanjagend zijn."

Wat is er zo bijzonder aan een zus? Wat is er anders aan de bloedband?

"Ik heb lieve vriendinnen bij wie ik altijd kan aanbellen, maar het contact met Veerle en Anneke is toch nog anders. Misschien omdat je elkaar zo goed kent dat je zelfs niets meer hoeft te zeggen. Misschien door dat gedeelde verleden, het feit dat je elkaars kleine kantjes kent en elkaar toch nog graag ziet. Ik ben met niemand zo close als met mijn zussen. Op een feest met honderd genodigden eindigen we steevast met z'n drieën, taterend alsof we elkaar in geen eeuwen zagen. Het is voor mij een geruststelling dat er twee mensen op de wereld zijn bij wie ik altijd terecht kan, en zij bij mij. Zussen zijn een gigantische meerwaarde in het leven."

Mama van Arthur (19)

Coördinator Communication Lab bij uitgeverij Roularta

Oudere zus van An Miller (actrice, 46) en Veerle (financieel-zakelijk manager en partner van merkenbouwbureau Choco, 49)

Dochter van André Miller (directievoorzitter Centea, met pensioen) en Edith Claes (huisvrouw).

Tante van Leonce (15) en Louisa (16), de dochters van zus An en acteur Filip Peeters

Bijnamen

"Veerle noemen we Veer, An is - als de jongste - Anneke gebleven."

Opvoeding

"Tot mijn achttiende gingen we elke zondag naar de kerk. We zijn opgevoed met de typisch Vlaamse katholieke normen: hard werken, eerlijk zijn... Wij waren een warm en hecht gezin, met een vader die in de week tot drie uur 's nachts werkte, maar elk weekend tijd maakte om met ons koekjes te bakken, of wat we ook wilden."

Wens

"Anneke is perfectionistisch, ze wil alles supergoed doen. Té goed soms, en dat bezorgt haar stress. Ik wens haar toe dat ze af en toe foert kan zeggen."

Herinnering

"Ooit hebben Anneke en Veerle een stuk zeep opgegeten in de hoop ziek te worden en aan een examen te ontsnappen. Aan alle kinderen die dit lezen: niet doen. Het smaakt afgrijselijk en had niet het gewenste effect."

BV

"Onlangs werd ons moeder gebeld door iemand van stad Antwerpen. Of alles goed ging met haar tijdens de coronacrisis? Indien niet, bestond de mogelijkheid dat er een BV zou langs-komen voor een praatje. Daar moest ze hartelijk om lachen: 'Ik heb al genoeg BV's in de familie'."