Knack Focus recensie 'just asking': Kan een recensie vooral uit vragen bestaan?

just asking: de film? | just asking | 5 October 2020
Nu we in een tijd leven die tonnen vragen oproept en slechts een vingerhoed vol antwoorden biedt, doken Peter Seynaeve en Oscar Van Rompay de boekenkast in, kozen Padgett Powells 'The Interrogative Mood' en ensceneerden het. Daar hebben we enkele vragen bij.

Vertolkt hij een man die in een dromerige vraag-maar-raak-modus verkeert? Inderdaad. Al vragend lijkt hij een poging te wagen zich te ontdoen van de zwaarte van het onzekere bestaan. Van Rompay speelt, Peter Seynaeve regisseert.

Waar haalden de twee hun inspiratie? Bij de toestand waarin de wereld verkeert - een toestand die ons met een karrenvracht vragen opzadelt en slechts een handvol antwoorden gunt - en bij het boek The Interrogative Mood (2009) van Padgett Powell. Dat boek bestaat louter uit vragen. Het is niet duidelijk wie de vragen stelt en tot wie ze gericht zijn. Als lezer voel je je sowieso aangesproken. Het boek lezen, is door een resem antwoorden tuimelen die je brein intuïtief op de vragen formuleert. In Just asking betekent dit dat je je als toeschouwer aangesproken voelt. Je wordt niet geacht om luidop te antwoorden. Maar de voorstelling gaat er wél vanuit dat je, net als de lezer van het boek, de vragen in gedachten beantwoordt.

'Ben je zenuwachtig?' is de voor de hand liggende openingsvraag die Van Rompay met de handen in de zij aan het publiek stelt. Vervolgens vuurt hij, soms stilstaand, soms ijsberend, een reeks absurde en grappige vragen af. Hij doet dat op precies het goede tempo, zodat er ruimte is om in gedachten te antwoorden of gewoon te schaterlachen. 'Wat is jouw standpunt aangaande de aardappel? Wat heb je met psalmen? Ben je een danser? Hoeveel sit-ups doe jij? Wat doe je met een onderbroek waarvan het elastiek stuk is maar waar verder nog niets aan is? Wat doe je met een bevroren waterleiding?' Op die laatste vraag volgt een dramatische zucht. Ogenschijnlijk banale vragen wisselen af met vragen die dieper in je emoties wroeten en tegelijkertijd Van Rompays personage tekenen als een piekeraar met een (te) groot hart. 'Heb je ooit een dier gedood of gewond? Werkt pijn zuiverend? Ben je ontgoocheld? Helpt spijt? Is falen altijd integer? Is alles duidelijk? Waarom is iemand een hand geven zo belangrijk?'