"Hoewel Rau in zekere zin de belichaming is van de naoorlogse Europese toneelregisseur (wiens centraliteit de laatste tijd terecht in twijfel is getrokken), is hij ook een zeldzame podiumkunstenaar die zijn benijdenswaardige positie gebruikt om diep ongemakkelijke politieke waarheden bloot te leggen. Zijn onderwerpen nodigen uit tot debat, en zijn samenwerkingen bevatten gecompliceerde lagen (...)"
Until it holds from the inside
Only humans can fantasise
There's all that future, still
Beyond madness, tenderness awaits
With closed eyes, you can see whomever you’d like