Glas Istre: Kroatisch nieuwsblad schrijft over 'Familie' | NTGent

Glas Istre: Kroatisch nieuwsblad schrijft over 'Familie'

| 26 oktober 2020
Als onderdeel van het Wereldtheaterfestival zal het Kroatische Nationale Theater in Zagreb op zaterdag 31 oktober gastheer zijn van het Belgische NTGent Theater met het schokkende en emotionele toneelstuk "Family" geregisseerd door de Zwitserse theater- en filmregisseur Milo Rau.Zoals de aankondiging aangeeft, is het toneelstuk "Familie" een deconstructie van het dagelijkse gezinsleven op zoek naar antwoorden op de vraag - waarom zijn we hier? Er staat een echt gezin op het podium: acteurs An Miller en Philip Peeters spelen niet alleen een stel - ze staan ​​voor het eerst op het podium met hun twee tienerdochters Leonce en Louis en met hun honden.Het stuk is gebaseerd op een feitelijke gebeurtenis uit 2007, toen in de Franse stad Calais een heel gezin zichzelf ophing: ouders en hun twee kinderen. Het motief werd nooit onthuld en het afscheidsbericht luidde: "We hebben het verprutst, het spijt ons."

Het stuk is een productie van het Belgische theater NTGent. De artistieke medewerker is Peter Seynaeve, de dramaturgie is van Carmen Hornbostel, de scenografie en kostuums zijn van Anton Lukas.

Critici beschreven de 'Familie' als een 'donkere, seculiere mis, een viering van alles wat leeft, zelfs het kleinste, triviale detail, met het pijnlijke besef dat het leven soms te moeilijk is. Gespeeld in een gestaag, langzamer tempo, begeleid door Bachs muziek, wordt het toneelstuk' Familie ' is emotioneel en ontmoedigend ”(Mark Fisher, The Guardian).

Milo Rau is een Zwitserse theater- en filmregisseur, journalist, essayist en docent. In 2007 richtte Rau een theater- en filmbedrijf op, het Institute of Political Murder (IIPM) genaamd, dat hij sindsdien heeft geleid als artistiek directeur. Hij verwierf internationale bekendheid met zijn hercreaties: de studie van beeld, spraak en sociale relaties door gedetailleerde imitaties in de vorm van theaterscènes. Hoe genocide te plegen (Hate Radio), hoe een revolutie op gang te brengen (The Last Days of the Ceausescus) of hoe vreemdelingenhaat aan te wakkeren (Breivik Statement / Breivik statement).

In zijn werken stelt hij vragen over hoe televisie, populisme en popmuziek ons beïnvloeden en vormen, hoe zulke abstracte retoriek op het podium gepresenteerd kan worden en hoe we die vervolgens begrijpen, en wat het effect is op ons, het publiek. Zijn producties, campagnes en films (Montana, City of Change, The Moscow Trials, The Zürich Trials, The Civil Wars, The Dark Ages, The Congo Tribunal Congo) werden uitgenodigd op de belangrijkste nationale en internationale festivals, zoals het Festival van Avignon, het Berliner Theatertreffen en het Kunstfestival in Brussel.

Alles zit nog vol met toekomst Tot het aan de binnenkant blijft plakken Alleen de mens kan fantaseren Voorbij de ­waanzin wacht de zachtheid Met gesloten ogen kan je zien wie je wil