"Deze invullingen op existentieel, psychologisch en maatschappelijk level kunnen misschien rationeel bevredigend klinken, maar ze ontnemen ons als publiek wel de kans om samen met de spelers te zoeken en dus te voelen. We kunnen enkel de verschillende motivaties aanhoren, overwegen en er al dan niet mee akkoord gaan. Bij La Reprise bleven we stom achter, zonder antwoord, want dat was het enige mogelijke antwoord. In Familie komen we veel meer te weten over het ‘waarom’ van het geweld, maar daardoor zoveel minder over de mens, over onszelf."
