Menuet: recensie De Morgen 'jaloezie en uitsluiting overheersen in driehoeksrelatie'

30-03-18, 11.30u - Jan De Smet

Bert Luppes verricht in 'Menuet' onderhoudswerkzaamheden in vrieskelders in een brouwerij, net als Louis Paul Boon voor WO II.

De toneelbewerking Menuet doet het gelijknamige werk van Boon alle eer aan. Het is een meeslepende kijkervaring die drijft op een cast van uitstekende acteurs.

Boon schreef het motto voor zijn korte roman Menuet over uit Van Dale: menuet:  "Oorspronkelijk Franse dans van langzame, afgemeten statige bewegingen in ¾ maat." Helemaal aan het eind wordt de portee van de dansmetafoor duidelijk. “Ik wist (…) dat wij een dans aan het uitvoeren waren, wij onder ons drie.” Het klinkt als een missive van het noodlot.

Hij vult de avonden met het verzamelen van krantenknipsels, bij voorkeur funeste kortjes met moord, verkrachting

In Boons Menuet brengen drie geanonimiseerde personages, een man, zijn echtgenote en een adolescent hulpje in het huishouden hetzelfde deprimerende verhaal, maar telkens vanuit hun eigen belevenisperspectief. Tom Blokdijks theaterbewerking van Menuet is allerminst een failed play, integendeel. Blokdijk doorbreekt de monotonie van de innerlijke monologen door de tekst zo te herschikken dat de replieken snedig op elkaar volgen. Een goede zet. Die verschuivingen geven nog meer diepte aan de dramatische spanning van de brontekst en geven cadans aan de sobere voorstelling, waarbij alles draait om de beklemmende psychologische portrettering van een driehoeksrelatie