Bijna iedereen kan omvallen (spiegelproject)

Een oefening in het houden van balans en het durven uit evenwicht brengen

Een groep spelers betreedt het toneel. Ze gaan op zoek naar hun plaats. Is die vooraan in het voetlicht of achteraan op de scène? Verscholen achter een goedlachs masker? Of naakt en kwetsbaar in hun ongekunsteldheid en pijn? Of vinden ze hun plek juist op de kruising: waar kwetsbaarheid en theater niet elkaars tegengestelden zijn, maar hand in hand gaan?

In het kielzog van de voorstelling Anatomie van Pijn organiseert NTGent Publiekswerking een participatietraject met Samana, belangenbehartiger van chronische pijnpatiënten en hun mantelzorgers. In een regie van Debbie Crommelinck maken vijftien pijnexperten hun eigen theatervoorstelling. Geïnspireerd door onder andere de dierenverhalen van Toon Tellegen gaan ze op zoek naar een vertaling van hun leven met pijn, een leven dat gepaard gaat met grenzen verleggen. Het resultaat is een getuigenis van mensen die weleens lijken om te vallen, maar telkens weer rechtop staan.

‘Hoe geraak ik hier voorbij?’
‘Ik denk dat je moet vallen.’
‘Vallen? Hoe gaat dat?’
‘Kom, dan laat ik het je zien.’