Billy's Joy

Shakespeare is al meer dan 400 jaar een kunstenaar die voor controverses zorgt. Dan weer is hij de allergrootse ooit, dan weer wordt hij afgevoerd als een antisemitische mysoginist die vooral kickte op het bedenken van gewelddadige scenes. Daar ging het uitvoerig over in Billy’s Violence. In de achttiende eeuw verfoeide men het geweld en de donkere wendingen in zijn tragedies. Die werden dan ook schaamteloos herschreven. Romeo en Juliet leefden nog lang en gelukkig! 

Dat inspireerde Needcompany om Victor Afung Lauwers te vragen de komedies te lezen en te zien wat die nog kunnen betekenen in onze tijd - een tijd van grote controverses, vulgaire polemieken, cancel culture, structureel racisme, klimaatveranderingen, oorlog. Wat valt er nog te lachen? Is humor het wapen van de lafaard of een vorm van activisme? 

"Billy’s Joy: een vloeibare komedie, een ‘HYSTORIE’, een uitputtingsslag. Er is iets rot in Sprookjesland!"

Het wezenlijk verschil tussen de tragedies en de komedies van Shakespeare is dat de komedies niet grappig zijn. De bladzijden van de komedies vormen een verzameling prisma’s van de erotiek, gaande van pastiche tot obscuur. Eigenlijk zijn uitvoeringen van canonieke teksten zoals die van Shakespeare al lang niet meer nodig. Het is dan ook niet Victors bedoeling om een repertoirestuk te brengen. Het gaat hem eerder over geschiedenis - dat wil zeggen; over onze fouten. Wie het verleden niet wil kennen, wil zichzelf niet kennen.