Long day's journey into night

Wat gebeurt er met ons als we elkaar niet meer kunnen of willen verstaan? Wat zetten we op het spel als we stoppen met luisteren? Naar de ander? Naar onszelf? 

Dit aangrijpende autobiografische meesterwerk van de Amerikaanse Nobelprijswinnaar Eugene O’Neill beschrijft één dag uit het leven van het toxische gezin Tyrone. De vader is een verbitterd, alcohol verslindend acteur aan het einde van zijn carrière, de moeder een labiele vrouw met een morfineverslaving ‘in denial’, de oudste zoon een gefnuikt acteur met een beestachtig cynische levensstijl, en de jongste een hoog sensitief dichter met een - waarschijnlijk terminale - longaandoening.

In messcherpe dialogen probeert elk van hen vat te krijgen op de teleurstellingen in zichzelf ende ander. Met een minimum aan actie dropt O’Neill een clusterbom van woorden die zowel willen verwonden als verzoenen. Het is een schreeuw om liefde van mensen die niet mét, maar ook niet zonder elkaar kunnen leven. Van ’s ochtends vroeg tot middernacht leveren zij een ontroerend gevecht met het vertroebelde beeld dat de ander van hen heeft. Een gevecht waarvan ze weten dat het niet te winnen valt.

In een verregaande adaptatie en met een uitzonderlijke internationale troep acteurs, die elk ineen andere taal spreken, drijft Long Day’s Journey into Night  op taal, monumentaal minimalisme en ijzersterke acteerprestaties. Sofie Decleir, Laurent Capelluto, Atta Nasser en Tijmen Govaerts spelen respectievelijk in het Nederlands, Frans, Levantijns-Arabisch en het Engels. De voorstelling wordt ook in die vier talen boventiteld.