How Goes the World

​Na veertig jaar theater maken, reflecteert de Britse theaterlegende Tim Etchells op vraag van NTGent op de geschiedenis van (zijn) theater. In ‘How Goes the World’ begeven vier performers zich in een absurde orgie van opkomen en afgaan, geluidscues en koortsige herinneringen.

Ze verdwijnen en verschijnen door deuren die op de een of andere manier van muren zijn gescheiden. Ze haasten zich om deel uit te maken van een toneelstuk dat ofwel nog niet is begonnen ofwel al decennia geleden is afgelopen. Ze zijgen neer op de sofa en huilen. Ze veren woedend recht uit hun leunstoel en zakken vervolgens als amnesielijders weer in elkaar. De piano speelt hetzelfde deuntje steeds opnieuw, de melodie vermalend en verwringend.

How Goes The World, Tim Etchells' bijdrage aan de reeks Histoire(s) du Théâtre, is gebaseerd op een citaat uit Shakespeare's Macbeth. De voorstelling roept de geschiedenis van het theater op als een rusteloze, ongemakkelijke en absurde orgie - ademend, fluisterend, schreeuwend, kijkend en herinnerend in de duisternis - terwijl de wereld achter het podium trilt in een staat van eeuwigdurende en huidige onzekerheid. 

Herinnerde voorstellingen. Herinnerde scènes. Herinnerde kwellingen. Herinnerde vreugden. Herinnerde kostuums. Herinnerde verhalen. Het geluid van ademhaling en zuchten in het half-licht. Geconfronteerd met het publiek, dit publiek hier, en een ander publiek - de doden en de levenden op onverklaarbare wijze verenigd. 

"Ga kijken," adviseerde De Standaard in september al, "want als oprichter van het legendarische Britse gezelschap Forced Entertainment is Etchells zelf een beetje levende geschiedenis. Zijn absurde, filosofische, poëtische teksten draaien altijd weer je perspectief op de werkelijkheid om."