Img 9541 Druk C Michiel Devijver 1

Na de staande ovatie in Italië: 'Grief & Beauty' komt thuis in Gent

| 24 October 2022
Na een uitgebreide Europese tournee in onder meer Italië komt de voorstelling 'Grief & Beauty' van artistiek leider Milo Rau op 28 en 29 oktober thuis bij NTGent. "De voorstelling is een geschenk," schrijft de Italiaanse pers, het geschenk van een tweede kans om een geliefde te vergezellen die alleen stierf.

Grief & Beauty was in september 2021 de opener van het nieuwe NTGent-seizoen en kreeg meteen lof van de pers. Volkskrant noemde de voorstelling "een universele vertelling over leven en dood, en hoe het een als vanzelfsprekend uit het ander voortkomt” (*****). La Libre Belgique stelde vast hoe "troostende schoonheid wordt geboren uit de tederheid en waarheid van emoties". The New York Times bracht verslag uit op zijn voorpagina: "De dood, live op scène".

Het thema van de dood is al langer een ankerpunt in het werk van regisseur Milo Rau en zijn team. In Grief & Beauty vervlecht hij de levensverhalen van vier acteurs, onder wie Arne de Tremerie en Princess Isatu Hassan Bangura, met videobeelden van de allerlaatste momenten van een Vlaamse vrouw, Johanna, die op 85-jarige leeftijd voor euthanasie koos.

De dood zo expliciet tonen, is voor sommigen (opnieuw) een controversiële keuze van Rau, maar in werkelijkheid biedt de keuze vooral inzicht en troost, zo stelden recensenten onlangs vast in Italië, waar de voorstelling in oktober voor volle zalen speelde in Rome, Prato en Genova. Van meet af aan was dat ook de bedoeling van Rau: een radicale en tegelijk tedere voorstelling maken over misschien wel het laatste taboe: onze eigen sterfelijkheid, en dan vooral de neiging van de moderne mens om zich onsterfelijk te wanen en de dood te verbannen naar een uithoek van ons leven en onze samenleving.

"Johanna vergezellen naar haar dood, is alsof ik ook mijn vader had vergezeld, die alleen was toen hij stierf. De schoonheid die Rau in de titel oproept, is dit: het geschenk van een tweede kans", schrijft de recensent van kunstblog Paneacquaculture. "Misschien is het niet Milo Rau die controversieel is, maar zijn wij het die niet langer bereid zijn om de realiteit (van onze sterfelijkheid, nvdr.) in de ogen te kijken. We willen gewoon zo ver mogelijk van onszelf weg."

"Toen Johanna stierf en wij haar dood mochten filmen, kwam ik voor het eerst dicht bij het begrijpen van wat ze deed", zei Rau zelf eerder in een video-interview. "Ze slaagde erin haar eigen graf te overwinnen, volgens Aeschylos de grootste verwezenlijking waartoe de mens in staat is. Oppervlakkig lijkt het iets wat alleen een radeloze vrouw zou doen, maar terwijl ik met haar sprak, nam ze mijn angst voor de dood weg. Wat overbleef, aan het eind, was haar aanvaarden van de dood én van het leven, en de ultieme schoonheid van haar gebaar."

"Er is een behoefte, een grote behoefte, aan kunstenaars die de moed opbrengen om, buiten de retoriek om, de dringende problemen van de samenleving aan te pakken", schrijft Teatro e Cricitca. "Het scherm waarop Johanna verschijnt (...) is het symbool van een diepe bereidheid om het gewicht van de wereld op zich te nemen, om degenen die achterblijven te vertellen dat dat gewicht uiteindelijk weinig voorstelt in vergelijking met de schoonheid van het leven, zelfs wanneer de schoonheid, aan de rand van het bestaan, het sterven is."

Gerelateerde producties