“Onverdraaglijk meesterwerk, gruwelijk efficiënt theater (...) Langzaam en meedogenloos knijpt Milo Rau de tang dicht. Hij krijgt ons precies waar hij ons wilde hebben (...) 'Medea’s Kinderen' gaat niet over het lot van Medea. Het gaat over ons lot, en over hoe we steeds wegkijken van fundamenteel geweld. Milo Rau dwingt ons die passiviteit in vraag te stellen”
Met gesloten ogen kan je zien wie je wil
Alleen de mens kan fantaseren
Voorbij de waanzin wacht de zachtheid
Alles zit nog vol met toekomst
Tot het aan de binnenkant blijft plakken