ALL GREEKS FESTIVAL

Bijna tweeduizendvijfhonderd jaar geleden al beschreef Euripides in Kinderen van Herakles  het lot van minderjarige vluchtelingen, smekend om asiel en bescherming. Hoe gaat een samenleving om met kinderen op de vlucht, kinderen die niks te maken hebben met eeuwenoude geopolitieke conflicten maar er niettemin het slachtoffer van zijn?

Het lot is wisselvallig, schreef Euripides, je kan er onmogelijk aan ontsnappen. Maar wat als net jij het onderspit delft? Samen met dertien LARF!-tieners onderzoekt Silke Thorrez welke weerklank Euripides’ woorden tot op vandaag nog hebben.

De Gentse organisatie Manoeuvre richtte samen met een superdiverse schare aan deelnemers het collectief Vrouwen van Trachis op, naar Sofokles’ gelijknamige tragedie. Daarin keert macho Herakles na vele oorlogen en omzwervingen terug naar zijn vrouw Deianeira. Hij brengt evenwel een andere vrouw mee naar huis, de beeldschone Iole. Vanuit het perspectief van die twee vrouwen trekt het collectief de kaart van iedereen die zich vandaag wegcijfert, stemloos of onzichtbaar blijft, of misbruikt of onderdrukt wordt.

Daarvoor combineert het collectief een workshop wolverwerking met een schemer- en stiltewandeling. Het resultaat is een empowerend ritueel van zonsopgang tot maansondergang waaraan iedereen kan deelnemen. Centraal staat net als in de originele tragedie een gewaad, waarin de namen van de onnoemelijke Palestijnse slachtoffers geborduurd worden.

In Filoktetes  van Sophocles wordt een Griekse held gebeten door een slang op weg naar Troje. Hij klaagt, zijn wonde ettert en stinkt, en hij wordt achtergelaten door de oorlogszuchtige Grieken op een onbewoond eiland. Na tien jaar oorlog keert zijn aartsvijand, de slinkse machiavellist Odysseus, terug naar het eiland. Een orakel heeft voorspeld dat de Grieken pas zullen zegevieren als Filoktetes met hen meestrijdt. Zal die verbitterd op het eiland achterblijven en verder wegrotten, of toch als een gevierde held naar Troje trekken?

Tijdens een traject van vijf avonden leest theatercollectief de Roovers de tragedie, samen met studenten en docenten van de UGent, zorgverleners en (voormalige) patiënten van het UZ Gent. Hoe gaan we om met ziekte en (onzichtbaar) lijden? Met het isolement van zij die achterblijven in ziekenhuiskamers? Met eenzaamheid, machteloosheid en woede? Wie helpt? Wat helpt? Kan samen lezen helpen? 

Women in Troy, as told by our mothers  vertelt het verhaal van de Trojaanse oorlog vanuit het perspectief van vrouwen en in het bijzonder vanuit dat van moeders. De Portugese theatermaker en -schrijver Tiago Rodrigues schreef de tekst, gebaseerd op verschillende versies van de Griekse mythe, op wereldgebeurtenissen die nog vers in het collectieve geheugen liggen, en op verhalen van hemzelf en de vier theatermakers.

Heden en verleden worden door elkaar geweven, het persoonlijke en het mythologische versmelten, helden worden monsters, slachtoffers worden daders en uiteindelijk eist het koor de hoofdrol op.