"Het is de verleiding van de zelfdestructie die van deze voorstelling een mokerslag maakt. Het lijkt alsof Rau deze zelfdestructie als een mogelijkheid aan de samenleving voorlegt. Waar visie en hoop ontbreken en waar de toekomst lijkt afgesloten worden dood en leven inwisselbaar. Dat is een angstig perspectief."
Alles zit nog vol met toekomst
Tot het aan de binnenkant blijft plakken
Met gesloten ogen kan je zien wie je wil
Voorbij de waanzin wacht de zachtheid
Alleen de mens kan fantaseren