Familie
Michiel DevijverWelke redenen, welke trauma’s liggen ten grondslag aan zo’n zelfmoord? In de voorstelling Familie, het eerste deel van Milo Rau's Trilogie van het Private Leven, zien we een echte familie op het toneel: acteurs An Miller en Filip Peeters treden niet alleen samen op als koppel, maar staan voor het eerst in hun carrière samen op het podium met hun twee tienerdochters Leonce en Louisa – en hun honden.
Familie is een experiment, een etnologische studie van een hedendaags privéleven, een tentoonstellen van het alledaagse: op het toneel zien we het huis van de familie Demeester – of gaat het om het huis van An Miller en Filip Peeters? Samen reconstrueren ze het mysterieuze geval van de familie Demeester, waarbij ze hun eigen gezin tegen het licht houden en de constructie 'gezin' in vraag stellen als kern en oorsprong van onze wereld vandaag.
“Een donkere, seculiere mis”, aldus The Guardian (*****). “Tegelijk een viering van alles wat het leven te bieden heeft in zijn kleinste, meest triviale momenten, en een pijnlijke erkenning dat het soms te veel kan zijn.”
(lees verder onder de quote)
'Een drama dat gemaakt is om echte drama's te vermijden'Els Van Steenberghe - Knack Focus
Fictie en werkelijkheid vermengen zich wanneer we op het toneel een avond zien zoals zovele avonden in families – alleen is het de laatste. We kijken naar de leden van een gezin terwijl ze eten, douchen, Engels leren, en video's kijken. We zien ze praten over alledaagse dingen, telefoongesprekken voeren, naar muziek luisteren, het appartement opruimen, herinneringen ophalen aan momenten uit hun leven. En in dit tonen van het normale rijzen de grote vragen: waarom zijn we hier? Waarom ben ik hier? En zou het niet beter zijn als we zouden verdwijnen?
LEES HIERONDER HET PROGRAMMABOEKJE:
credits
regie
Milo Raudramaturgie & research
Carmen Hornbosteldramaturgie assistentie
Eline Bankencoach
Peter Seynaevelichtontwerp
Dennis Dielsdecor- & kostuumontwerp
Anton Lukas, Louisa Peetersmuziekarrangement
Saskia Venegas Aernoutslive camera
Moritz von Dungern, Raf Willems , Victor Goddyn, Stijn Pauwels, Wim Piqueurregieassistent
Liesbeth Standaertproductieleiding
Els Jacxsenstechnische productieleiding
Chris Vanneste1ste inspiciënt
Chris Vanneste , Oliver Houttekiet , Raf Willems , Marc Swaenenlichttechniek
Sander Michiels , Frank Haesevoets, Bram Geldhof, Anton Leysengeluid- & videotechniek
Raf Willems , Frederik Vanslembrouck , Dimitri Devos, Korneel Moreaux, Saul Mombaertspodiumtechniek
Ramon Blancquaertrealisatie kostuums
An De Mol , Mieke Vander Cruyssen, Edithe Miller-Claesrealisatie decor
Pierre Keulemans , Thierry Dhondt , Joris Soenen , Luc Goedertier , Flup Beysboventiteling
Eline Banken , Liesbeth Standaert , Elli De Meyercoproducent
Romaeuropa Festival, Künstlerhaus Mousonturm Frankfurt, Théâtre de Liège, Schauspiel Stuttgart, Scène Nationale d'Albimet dank aan
Stuntteam de Beukelaer, Café Costume, Marie Goudeseune, Cédric Cerbara, Luc Poppemet de steun van
Tax Shelter maatregel van de Belgische Federale Overheid
NIEUWS
- 8 apr. 22 — Vanity Fair (ES) - "De huiveringwekkende zaak van de familie die zijn eigen leven beëindigde" - (over 'Familie' in Madrid)
- 6 apr. 22 — El Diario (ES) - "De schoonheid van het leven kan alleen worden overwogen in het licht van de mogelijke verdwijning" - (itv Milo Rau nav 'Familie' in Madrid)
- 21 jan. 20 — Trouw (NL): 'Nee, wij romantiseren zelfdoding niet' (interview met Milo Rau n.a.v. "Familie")
- 21 jan. 20 — Trouw (NL): Een ogenschijnlijk normale avond eindigt in zelfmoord; ‘Familie’ is een adembenemend gezinsdrama ***** (recensie)
- 18 jan. 20 — The Guardian (UK): Milo Rau's soulful hymn to life on the brink of death” - ✩✩✩✩✩
- 18 jan. 20 — The New York Times (ENG): “Trigger Warnings as a Provocateur Puts Suicide Onstage."
- 18 jan. 20 — Frankfurter Allegemeine (DE): “Wir haben’s vermasselt”
- 18 jan. 20 — Focus Knack (BE): “ 'Familie' van NTGent: een drama dat gemaakt is om echte drama's te vermijden”
- 6 jan. 20 — La Libre Belgique: "Familie", le magnifique mais troublant spectacle de Milo Rau”
Bedankt voor je bericht.
Na twee jaar directeurschap bij NTGent herken je de werkwijze van Milo Rau. Geen onderwerp gaat hij uit de weg.
We zien op scene een knus woonhuis waar de warmte je toelacht en waar alle elementen voor een leuke familiale “spelletjesavond bij de de haard” aanwezig zijn. Je weet echter als toeschouwer op voorhand hoe alles zal aflopen.
En dat is nu de moeilijkheid. Het is onmogelijk te bepalen wat er in de hoofden speelde van de familie De Meester uit Calais en hoe de zelfmoordavond juist is verlopen . Was er ruzie, was er gedronken, gedreigd, geroepen of getierd? Wat waren de onderliggende drijfveren die het zover lieten komen? Als kijker ga je onmiddellijk op zoek naar een HOE en een WAAROM.
Er komt echter geen antwoord en dat is ook niet mogelijk. Bij de familie Peeters staat het verloop van de laatste avond vast volgens de inzichten en het scenario van de regisseur. Dat geeft een voortkabbelend spelverloop , in schuifjes, dat afstandelijk en weinig doordringend overkomt. Het drama krijgt het gekende verloop, de spanning stijgt en stopt bij de gezamenlijke verhanging.
De moeite om te gaan zien? Zeer zeker. Het is prima theater en het geeft stof tot nadenken. Proficiat voor de acteurs die in familieverband wel heel drukke dagen verslinden. Leuk ook om nog eens een mooi uitgewerkt decor te zien. Het moet niet altijd schraal en zonder franjes zijn. En Cohen is ook mijn favoriete zanger om zielenroerselen te vertolken.
Proficiat.