Liebestod The smell of blood does not leave my eyes Juan Belmonte - HDT III Angélica Liddell & NTGent

Door de revolutionaire Andalusische torero Juan Belmonte en de muziek van Richard Wagner samen te brengen, geeft Angélica Liddell stem aan de oorsprong van haar theater, aan wat zij noemt "een geschiedenis van mijn wortels, van mijn diepten".

Meer dan een kunst was het stierenvechten voor Juan Belmonte een spirituele oefening die emoties optilt naar een onmetelijke ruimte, naar de eeuwigheid. In Liebestod hebben we te maken met een onophoudelijke zoektocht naar de tragische schoonheid, een poging om rechtstreeks met het sacrale te communiceren, zowel in het werk van de stierenvechter als op Angélica Liddells podium. "Ik ben altijd op zoek naar het verheven moment, de transfiguratie, het overstromend enthousiasme, de straling en het licht, die lyrische verrukking die plaatsvindt wanneer je liefhebt."

Toch is Liebestod geen epos over stierenvechten; de voorstelling wordt een offerande, een rite, een zoektocht: "het is het werk van een verliefde vrouw, een sterfelijke vrouw. Het is een opoffering". Tegelijk is Liebestod een aanklacht tegen de moderne tijden die steeds meer het contact verliezen met spiritualiteit en transcendentie, ten gunste van een schijnbaar goedbedoelende cultuur alleen gericht op verzoening en consensus.

Liebestod is het derde deel van de reeks Histoire(s) du Théatre (HDT III). Voor die reeks nodigt NTGent telkens een andere regisseur uit om middels een nieuwe voorstelling te reflecteren over de wortels van haar/zijn theater. De reeks opende in 2018 met het bejubelde La Reprise van Milo Rau, en is intussen aan zijn derde deel toe.

(lees verder onder de quote)

Juan Belmonte (1892-1962), de "goddelijke stotteraar" uit Sevilla, wordt beschouwd als de uitvinder van het spirituele stierengevecht. Zijn licht misvormde benen dwongen hem een nieuwe gevechtstechniek te ontwikkelen. Rechtop en bijna onbeweeglijk vocht hij, gevaarlijk dicht bij het lichaam van de stier. Belmonte werd de grootste matador van zijn tijd, in legendarische concurrentie met zijn rivaal Joselito, die in de arena stierf. Belmonte's bewering "hoe je met de stier vecht, is hoe je bent" vat zijn filosofie samen. Zijn zelfmoord getuigt van het "niet langer in staat zijn om te leven" dat de filosoof Emil Cioran vastlegde op het hoogtepunt van zijn eigen wanhoop. Belmonte, die aan longkanker leed, beroofde zich in 1962 met een pistool van het leven. 

Liebestod, letterlijk “liefdesdood”, is de titel van het hoogtepunt van Richard Wagners opera Tristan und Isolde uit 1865, waarin de componist zijn eigen poëtische versie op muziek zette van deze middeleeuwse Keltische legende. Het woord 'Liebestod' verwijst naar het thema van de erotiek van de dood of van "liefde tot de dood", de idee dat de volvoering van de liefde van het koppel plaatsvindt in de dood, of zelfs daarna.

(lees verder onder de trailer)

Angélica Liddell brengt beide verwijzingen samen in haar nieuwe werk: Belmonte's onvermoeibare zoektocht naar tragische schoonheid en heiligheid en Wagner's tragische voltooiing van de liefde in de dood. Liddell roept de figuren van de stier en de stierenvechter op en wordt in beide weerspiegeld. Ze is tegelijkertijd de minnaar en de geliefde, confronteert haar donkerste afgronden, haar woedende passie en haar verlangen naar de dood, en beledigt haar publiek en de hedendaagse cultuur. Liddell zelf en haar teksten, waarin ze schreeuwt, stottert en fluistert over liefde en dood, staan centraal. Met visueel krachtige verwijzingen naar een Spaanse arena en de rituelen van de katholieke kerk, is de productie gestructureerd als een bezweringsrite.