La Reprise. Histoire(s) du théâtre I - Milo Rau

Wat is theater? Wat betekent emotie, présence, geschiedenis op het toneel? Wat is tragiek? Welke gebeurtenissen raken of kwetsen ons, maken ons kwaad en drijven ons artistiek engagement?

Op een nacht in april 2012 geraakt Ihsane Jarfi in gesprek met vier jonge mannen op de hoek van een straat voor een homoclub in Luik. Twee weken later wordt hij dood aangetroffen aan de rand van een bos. Hij werd urenlang gemarteld en met geweld vermoord. De misdaad schudt de hele stad door elkaar. Nu wordt de moord voor het eerst op de scène gereconstrueerd.

Sinds het bestaat, bezweert theater de doden, ritualiseert het zonden en collectieve trauma's. In het eerste deel van de reeks Histoire(s) du théâtre benadert auteur en regisseur Milo Rau de tragedie als een allegorisch misdaadspel. Wat is er aan het begin van een misdrijf? Opzet of toeval? Welke rol speelt het publiek? Wat is de schuld van het collectief? Kan een misdaad überhaupt gereconstrueerd worden? Wie zal er op het podium staan? Samen met de vier acteurs Sara De Bosschere, Sébastien Foucault, Johan Leysen en Tom Adjibi, magazijnier Fabian Leenders en hondensitter Suzy Cocco volgt hij het spoor van een vreselijke misdaad, op zoek naar de fatale gebeurtenissen en emoties van de tragische ervaring: verlies en verdriet, leugen en waarheid, ramp en angst, wreedheid en terreur. Professionele en niet-professionele acteurs overdenken zowel hoogte- als dieptepunten van het leven en kruipen in de huid van de protagonisten van een brutale moordzaak. Zo ontstaat een manifest voor een democratisch ‘theater van de reële’.

Milo Rau introduceert met dit eerste deel de reeks Histoire(s) du théâtre: een performatief onderzoek naar de oudste kunstvorm van de mensheid. Seizoen 2018/19 zet de Congolese choreograaf Faustin Linyekula het onderzoek verder. In dit eerste deel keren Rau en zijn team terug naar de fundamentele problemen van hun artistieke werk in de afgelopen 15 jaar: hoe representeer je geweld en traumatische gebeurtenissen op het podium? Het is tegelijk een zoektocht naar de kern van de fundamenteel tragische 'condition humaine', en een viering van de kracht van het theater.