Histoire(s) du théâtre
Een reeks nieuwe producties in opdracht van NTGent waarin (inter)nationale makers teruggrijpen naar de wortels van hún kunst en theater in het algemeen.
De titel verwijst naar de documentaires Histoire(s) du Cinéma van de Franse cineast Jean-Luc Godard, waarin hij het filmpubliek een overzicht gaf van de sleutelmomenten in de geschiedenis van de Europese cinema. Geïnspireerd door zijn genereus voorbeeld nodigt NTGent een regisseur uit om na te denken over theater als kunstvorm.
De reeks werd gelanceerd door Milo Rau, artistiek directeur van NTGent, met La Reprise. Deze voorstelling was voor het eerst te zien op het KunstenfestivaldesArts in Brussel in mei 2018 en toerde sindsdien door Europa, waaronder een reeks in Avignon, Frankrijk.
De gerenommeerde Congolese choreograaf Faustin Linyekula maakte vervolgens Histoire(s) du Théâtre II, met onder meer een re-enactment van een beroemde dansvoorstelling uit de jaren zeventig van het Congolese Nationale Ballet, met enkele van de oorspronkelijke performers van destijds.
Derde in de rij is de Spaanse regisseur Angélica Liddell. In Liebestod - Histoire(s) du Théâtre III staat Liddell zelf op de scène en verkent ze haar fundamentele ideeën over het theater, de tragedie en het belang ervan. De voorstelling opent in juli 2021 in Avignon.
De Belgische kunstenares Miet Warlop tekende voor Histoire(s) du Théâtre IV. De productie ONE SONG was in juli 2022 dé revelatie van het theaterfestival in Avignon en toert sindsdien door Europa en de rest van de wereld.
Tijdens het seizoen 2023-2024 nodigt NTGent de Engelse kunstenaar en schrijver Tim Etchells uit voor Histoire(s) du Théâtre V. Voor de titel van zijn bijdrage koos de Britse theaterlegende voor een zinsnede uit Shakespeare's Macbeth. In How Goes The World begeven vier performers zich in een absurde orgie van opkomen en afgaan, geluidscues en koortsige herinneringen.
Voor de zesde editie komt Portugees regisseur Tiago Rodrigues naar Gent. In Histoire(s) du Théâtre VI - No Yogurt for the Dead eert Rodrigues de nagedachtenis aan zijn vader die in zijn laatste dagen in het ziekenhuis een boek begon te schrijven. Na het overlijden bleek het notitieboekje echter enkel een paar lijnen en stippen te bevatten. Daarom wil Rodrigues de onbeschreven pagina's van zijn vaders laatste werk verbeelden.