The last generation, or the 120 days of Sodom
The 120 Days of Sodom was de laatste film van Pier Paolo Pasolini. In de Republiek Saló - het laatste toevluchtsoord van een of ander fascistisch regime - worden jonge vrouwen en mannen ontvoerd en gevangen gehouden in een kasteel door vier vertegenwoordigers van een totalitair regime in verval. In een reeks sadistisch losbandige rituelen worden de jongeren misbruikt, vernederd en uiteindelijk doodgemarteld in een orgie van geweld.
Pasolini's bewerking van een boek van Marquis de Sade wordt gelezen als kritiek op een sociale regel die het fascistische systeem heeft vervangen: de moderne consumptiemaatschappij, inclusief de normalisering van overdaad en de voortdurende optimalisering van de mens. De gelijknamige productie van Milo Rau, huisartiest bij NTGent, laveert tussen een poëtische interpretatie en een zeer directe, verontrustende toe-eigening van de werken van zijn voorgangers, en brengt ze naar het hart van de politieke en ethische tegenstellingen van het huidige Europa.
(lees verder onder de quote)
"Krachtig en intrigerend"Laura Cappelle - The New York Times
Het is een reflectie op de huidige postmoderne maatschappij, die balanceert tussen hedonisme en doemdenken, tussen 'gewoon zijn' en de kleinburgerlijke zucht naar schandaal. Een onvergetelijk drama over de (ab)normaliteit en waarde van het leven, geënsceneerd met acteurs met een verstandelijke beperking.
Zogenaamde professionele acteurs - de Franse Olga Mouak, de Vlaamse acteur-regisseur Koen de Sutter en het Zwitserse theatericoon Robert Hunger-Bühler - bevragen hun collega's van Theater Stap, een Vlaams gezelschap voor acteurs met een verstandelijke beperking. Wat vinden we normaal en wie bepaalt dat? Waarom prediken we het diverse, het individuele en het afwijkende - maar onderdrukken we alles wat niet aan de norm voldoet?
Gaandeweg verandert de vraagstelling in een even brutaal en pervers als satirisch spel. Humanisme en wreedheid, schoonheid en afkeer raken verstrengeld, tot het punt van ondraaglijkheid. Zijn wij, toleranter en gevoeliger dan alle voorgaande samenlevingen, misschien de ware fascisten?
"Een stuk vol onverwachte humor en ethische vragen, dat prikt wanneer het moet"Charlotte De Somviele - De Standaard
credits
met
Jacqueline Bollen, Koen De Sutter , Lisbeth De Hertogh, Ann Docks, Robert Hunger-Bühler, Hazina Kenis, Els Laenen, Tanne Lemmens, Luc Loots, Olga Mouak , Leen Teunkens, Bram Vaneeckhaute, Gert Wellens, Gitte Wenstekst & regie
Milo Rau & ensembleartistieke directie theater stap
Marc Bryssinck, Ingrid Van den Berghcoaching
Bart Van Gyseghemregieassistent
Manon Pfrunderscenografie & kostuums
Anton Lukasdramaturgie
Dr. Stefan Bläske, Joline Vermeulenresearch en medewerking dramaturgie
Kaatje De Geesttechnisch leider
Yannik Fontainecamera
Coralie Denoozvideotechniek
Gwen Larochegeluidstechniek
Jérôme Mylonaslichttechniek
Renaud Minetalgemene techniek
Gilles Maréchalaanpassing van decors en kostuums
Ateliers du Théâtre de Liègeproductie
Théâtre de Liège, DC&J Créationcoproductie
Theater Stap, NTGent- 18 jan. 24 — Apache (BE) - 'Milo Rau maakt mensen met een handicap pijnlijk zichtbaar' - (review Sodom)
- 19 dec. 23 — Pzazz.theater (NL) - "Obscene offerande van de Ander" (recensie 'The Last Generation, or the 120 Days of Sodom')
- 18 dec. 23 — L'Echo (BE) - "Ik heb altijd geloofd in de intelligentie van de dagelijkse ervaring" (Interview met Milo Rau n.a.v. 'The Last Generation, or the 120 Days of Sodom')
- 7 nov. 23 — The New York Times (USA) - "In deze '120 Dagen van Sodom' staat het sadisme in de weg" - (recensie 'Sodom')
- 7 nov. 23 — De Standaard - "Geen misbruik, wel scherpe maatschappijkritiek" - (recensie 'Sodom' ***)
- 3 nov. 23 — De Morgen (BE) - "Ik moest soms wenen maar ik heb leren doorzetten" - (grote voorbeschouwing 'Sodom')
- 20 okt. 23 — VRT NWS (BE) - "Acteurs met beperking spelen mee in heftig stuk van Milo Rau: "Wij kennen heus wel het verschil tussen theater en realiteit"" (Reactie Theater Stap op discussie Sodom)