The Last Generation, or the 120 Days of Sodom Milo Rau / Théâtre de Liège & Theater Stap

The 120 Days of Sodom  was de laatste film van Pier Paolo Pasolini. In de Republiek Saló - het laatste toevluchtsoord van een of ander fascistisch regime - worden jonge vrouwen en mannen ontvoerd en gevangen gehouden in een kasteel door vier vertegenwoordigers van een totalitair regime in verval. In een reeks sadistisch losbandige rituelen worden de jongeren misbruikt, vernederd en uiteindelijk doodgemarteld in een orgie van geweld.

Pasolini's bewerking van een boek van Marquis de Sade wordt gelezen als kritiek op een sociale regel die het fascistische systeem heeft vervangen: de moderne consumptiemaatschappij, inclusief de normalisering van overdaad en de voortdurende optimalisering van de mens. De gelijknamige productie van Milo Rau, huisartiest bij NTGent, laveert tussen een poëtische interpretatie en een zeer directe, verontrustende toe-eigening van de werken van zijn voorgangers, en brengt ze naar het hart van de politieke en ethische tegenstellingen van het huidige Europa.

(lees verder onder de quote)

Het is een reflectie op de huidige postmoderne maatschappij, die balanceert tussen hedonisme en doemdenken, tussen 'gewoon zijn' en de kleinburgerlijke zucht naar schandaal. Een onvergetelijk drama over de (ab)normaliteit en waarde van het leven, geënsceneerd met acteurs met een verstandelijke beperking.

Zogenaamde professionele acteurs - de Franse nieuwkomer Olga Mouak, de Vlaamse acteur-regisseur Koen de Sutter en het Zwitserse theatericoon Robert Hunger-Bühler - bevragen hun collega's van Theater Stap, een Vlaams gezelschap voor acteurs met een verstandelijke beperking. Wat vinden we normaal en wie bepaalt dat? Waarom prediken we het diverse, het individuele en het afwijkende - maar onderdrukken we alles wat niet aan de norm voldoet?

Gaandeweg verandert de vraagstelling in een even brutaal en pervers als satirisch spel. Humanisme en wreedheid, schoonheid en afkeer raken verstrengeld, tot het punt van ondraaglijkheid. Zijn wij, toleranter en gevoeliger dan alle voorgaande samenlevingen, misschien de ware fascisten?