Family
Michiel DevijverWhat reasons, what traumas underlie such a suicide? In Family, the first part of Milo Rau's Trilogy of Private Life, we see a real family on stage: actors An Miller and Filip Peeters do not only act together as a couple, but for the first time in their career they are on stage with their two teenage daughters Leonce and Louisa – and their dogs.
Family is an experiment, an ethnological study of today’s private life, an exhibition of the everyday: on stage we see the house of the family Demeester – or is it the house of the family Peeters/Miller? Together they reconstruct the mysterious case of the family Demesteer, following the journey of their own family, questioning the construction of family as the cell of life and origin of our world today.
(read more after the quote)
‘An unnerving and hearthbreaking celebration of the ordinary. A dark, secular mass’The Guardian
Fiction and reality mix, as we see on stage an evening like many in families – only that it is the last one. We watch a family while they eat, shower, learn English, watch videos. We see them talking about everyday things, making phone calls, listening to music, cleaning up the apartment, remembering moments of their lives. And in this exhibition of the normal, the big questions arise: Why are we here? Why am I here? And wouldn't it be better if we would disappear?
‘Rau hits presciently close to home’The New York Times
READ THE PROGRAM BOOKLET BELOW:
credits
with
An Miller , Filip Peeters , Leonce Peeters , Louisa Peetersdirection
Milo Raudramaturgy & research
Carmen Hornbostelassistance dramaturgy
Eline Bankencoach
Peter Seynaevelight design
Dennis Dielsset & costume design
Anton Lukas, Louisa Peetersmusical arrangement
Saskia Venegas Aernoutsproduction
NTGentcoproduction
Romaeuropa Festival, Künstlerhaus Mousonturm (Frankfurt), Théâtre de Liège, Schauspiel Stuttgart, Scène Nationale d'Albiwith support of
Tax Shelter maatregel van de Belgische Federale Overheid
NEWS
- 31 Jan 23 — Froggy Delight - 'Familie, Théâtre de la Colline' (Recensie 'Familie')
- 8 Apr 22 — Vanity Fair (ES) - "De huiveringwekkende zaak van de familie die zijn eigen leven beëindigde" - (over 'Familie' in Madrid)
- 6 Apr 22 — El Diario (ES) - "De schoonheid van het leven kan alleen worden overwogen in het licht van de mogelijke verdwijning" - (itv Milo Rau nav 'Familie' in Madrid op 08/04))
- 21 Jan 20 — Trouw (NL): 'Nee, wij romantiseren zelfdoding niet' (interview met Milo Rau n.a.v. "Familie")
- 21 Jan 20 — Trouw (NL): Een ogenschijnlijk normale avond eindigt in zelfmoord; ‘Familie’ is een adembenemend gezinsdrama ***** (recensie)
- 9 Jan 20 — The Guardian: “Familie review – Milo Rau's soulful hymn to life on the brink of death” (Mark Fisher) – 5 sterren
- 9 Jan 20 — The New York Times: “Trigger Warnings as a Provocateur Puts Suicide Onstage - Milo Rau’s latest work is inspired by a French family whose members took their own lives”
- 9 Jan 20 — Frankfürter Allegemeine (DE): “Wir haben’s vermasselt”
- 9 Jan 20 — Focus Knack: “ 'Familie' van NTGent: een drama dat gemaakt is om echte drama's te vermijden”
- 6 Jan 20 — La Libre Belgique: "Familie", le magnifique mais troublant spectacle de Milo Rau”
Thank you for your message.
Na twee jaar directeurschap bij NTGent herken je de werkwijze van Milo Rau. Geen onderwerp gaat hij uit de weg.
We zien op scene een knus woonhuis waar de warmte je toelacht en waar alle elementen voor een leuke familiale “spelletjesavond bij de de haard” aanwezig zijn. Je weet echter als toeschouwer op voorhand hoe alles zal aflopen.
En dat is nu de moeilijkheid. Het is onmogelijk te bepalen wat er in de hoofden speelde van de familie De Meester uit Calais en hoe de zelfmoordavond juist is verlopen . Was er ruzie, was er gedronken, gedreigd, geroepen of getierd? Wat waren de onderliggende drijfveren die het zover lieten komen? Als kijker ga je onmiddellijk op zoek naar een HOE en een WAAROM.
Er komt echter geen antwoord en dat is ook niet mogelijk. Bij de familie Peeters staat het verloop van de laatste avond vast volgens de inzichten en het scenario van de regisseur. Dat geeft een voortkabbelend spelverloop , in schuifjes, dat afstandelijk en weinig doordringend overkomt. Het drama krijgt het gekende verloop, de spanning stijgt en stopt bij de gezamenlijke verhanging.
De moeite om te gaan zien? Zeer zeker. Het is prima theater en het geeft stof tot nadenken. Proficiat voor de acteurs die in familieverband wel heel drukke dagen verslinden. Leuk ook om nog eens een mooi uitgewerkt decor te zien. Het moet niet altijd schraal en zonder franjes zijn. En Cohen is ook mijn favoriete zanger om zielenroerselen te vertolken.
Proficiat.